Ewangelia (Mk 16, 15-20) Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Oto Słowo Pańskie – Chwała Tobie Chryste

Kilka myśli…

Stan duchowy Apostołów po śmierci Mistrza pozostawia wiele do życzenia. Kiedy po swoim zmartwychwstaniu Pan przychodzi do uczniów wyrzuca im brak wiary. Mimo to wzywa tych słabych ludzi do wykonania czegoś, co wydaje się niemożliwe do wypełnienia: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu». Jak garstka uczniów ma wypełnić to zadanie? Apostołowie mają świadomość swojej niedoskonałości i ograniczoności. Ten stan pozwala im stanąć w prawdziwej pokorze, pozostawić swoje troski i przyjąć Bożą łaskę, która poprowadzi ich na krańce ziemi, i umocni w głoszeniu Chrystusa Zmartwychwstałego. Żadne przeciwności, a nawet śmierć, nie powstrzymają ich od wypełnienia ostatniego polecenia Pana Jezusa. Dziś w dobie pandemii koronawirusa świat bardzo potrzebuje świadków Chrystusa Zmartwychwstałego, potrzebuje nas.

SUPLIKACJE

Święty Boże, Święty Mocny,
Święty a Nieśmiertelny
Zmiłuj się nad nami.

Od powietrza, głodu, ognia i wojny
Wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodzianej śmierci
Zachowaj nas Panie!

My grzeszni Ciebie Boga prosimy
Wysłuchaj nas Panie!

Ewangelia (J 6, 1-15) Rozmnożenie chleba

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali.

Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.

Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: «Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?» A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić.

Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać».

Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?»

Jezus zaś rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.

Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów.

A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

Oto Słowo Pańskie – Chwała Tobie Chryste

Kilka myśli…

Zmartwienie Apostołów na widok tak wielu głodnych ludzi, przywodzi nam na myśl współczesne tłumy, nie ludzi zgłodniałych, ale gorzej jeszcze: oddalonych od Boga, dotkniętych „anoreksją duchową”, uniemożliwiającą poznanie Jezusa. Rozmnożenie chleba było wyraźnym znakiem dokonanym przez Pana Jezusa. Wszyscy dobrze zrozumieli ten znak, bo chcieli obwołać swego Dobroczyńcę królem. Chrystus jednak usuwa się stamtąd dając do zrozumienia, że nie tego oczekiwał. Pragnieniem Pana Jezusa było zaspokojenie duchowego głodu.

Pan, aby uczynić cud, potrzebował poświęcenia Apostołów i hojności chłopca oddającego pięć chlebów i dwie ryby. Jezus umacnia naszą wiarę, posłuszeństwo i odwagę, nawet jeśli nie od razu dostrzeżemy owoce naszej pracy, tak jak rolnik, który nie widzi wschodzącego ziarna od razu po siewie.

Pan oczekuje byśmy Mu ufali. Nie czekajmy na moment idealny, by ze swej strony dać to, co dać powinniśmy, zróbmy to jak najszybciej, bo Jezus czeka na nas, by uczynić cud.

SUPLIKACJE

Święty Boże, Święty Mocny,
Święty a Nieśmiertelny
Zmiłuj się nad nami.

Od powietrza, głodu, ognia i wojny
Wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodzianej śmierci
Zachowaj nas Panie!

My grzeszni Ciebie Boga prosimy
Wysłuchaj nas Panie!

Ewangelia (J 12, 24-26) Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.

Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

Oto Słowo Pańskie – Chwała Tobie Chryste

Kilka myśli…

W liturgii Kościoła przeżywamy uroczystość świętego Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski. Żył w 10 wieku. Z pochodzenia był Czechem. Co w jego życiu było największą wartością? Z pomocą przychodzą nam słowa z dzisiejszej Ewangelii: „A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa”. Nie ma nic cenniejszego dla św. Wojciecha niż czcić Chrystusa i wypełniać w każdym miejscu Jego wolę. To jest największa wartość dla człowieka zasłuchanego w Dobrą Nowinę.

A co w naszym życiu jest największą wartością? Czym kieruję się każdego dnia? Niech dzisiejszy święty Patron Polski oręduje za nami. Święty Wojciechu, bądź naszym przewodnikiem, ucz nas wypełniać wolę Bożą, prowadź nas drogami ufności ku Zbawicielowi, i przypominaj nam zawsze, że najważniejsze jest to co czynimy w imię Boże.

SUPLIKACJE

Święty Boże, Święty Mocny,
Święty a Nieśmiertelny
Zmiłuj się nad nami.

Od powietrza, głodu, ognia i wojny
Wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodzianej śmierci
Zachowaj nas Panie!

My grzeszni Ciebie Boga prosimy
Wysłuchaj nas Panie!

Ewangelia (J 3, 16-21) Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Nikodema:

«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».

Oto Słowo Pańskie – Chwała Tobie Chryste

Kilka myśli…

Przejście z niedowiarstwa do wiary odbywa się stopniowo. Nasze nawrócenie – przejście od ciemności do światła – jest procesem osobistym, ale niezbędna jest nam wspólnota. Gdy zmartwychwstały Jezus po raz pierwszy ukazuje się uczniom, nie ma wśród nich Tomasza. Po ośmiu dniach, pomimo potwierdzenia swego braku wiary, Tomasz dołącza do pozostałych uczniów. Obraz ten nie pozostawia wątpliwości: nie zachowuje się wiary z dala od wspólnoty. Z dala od Kościoła wiara nie wzrasta, nie dojrzewa. W czasie każdej Mszy świętej Chrystus zaprasza nas, byśmy “włożyli rękę do jego boku”, to znaczy zaprasza nas byśmy zagłębili się w niezgłębioną tajemnicę Jego życia.

W Wielkim Tygodniu wszyscy czuliśmy się zaproszeni do podążania za Jezusem w Jego drodze ku Krzyżowi. Teraz, w pełni okresu wielkanocnego, Kościół zaprasza nas byśmy razem z Nim weszli w nowe życie, z dobrymi uczynkami dokonanymi zgodnie z wolą Boga.

I my również, jak Tomasz Apostoł, usłyszmy zaproszenie Jezusa: „Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym” (J 20,27). Albowiem „kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu”, ale idzie ku światłu.

SUPLIKACJE

Święty Boże, Święty Mocny,
Święty a Nieśmiertelny
Zmiłuj się nad nami.

Od powietrza, głodu, ognia i wojny
Wybaw nas Panie!

Od nagłej i niespodzianej śmierci
Zachowaj nas Panie!

My grzeszni Ciebie Boga prosimy
Wysłuchaj nas Panie!

Przekazuję wiadomość, w jaki sposób kontynuujemy pomoc potrzebującym w Cáritas w różnych parafiach

http://www.facebook.com/story.php?story_fbid=276999446648436&id=100030151471215&scmts=scwspsdd&extid=E1Om2R2GzHhsYrfF

Pozdrawiam. Z Panem Bogiem.